„Jeszcze kiedyś się spotkamy”

Jeszcze kiedyś się spotkamy” to powieść obyczajowa Magdaleny Witkiewicz. Autorki bestsellerowych książek dla kobiet. Wśród najbardziej znanych można wyróżnić: cykl „Milaczek”, „Panny Roztropne”, „Ballada o ciotce Matyldzie” czy antologie pisane wspólnie z innymi polskimi pisarkami jak np. „Kawiarenka przy ulicy Czereśniowej”. Jej powieści wzruszają, podnoszą na duchu, motywują kobiety nie tylko w Polsce, ale i zagranicami kraju.

W powieści wątki przeplatają się dwutorowo. W czasach teraźniejszych występuje Justyna- wnuczka głównej bohaterki. To właśnie jej, babcia Adela postanawia wyjaśnić rodzinne tajemnice. Przedstawia swoją historię i jej przyjaciół, których przyjaźń była niemal nierozerwalna. Wszystkie plany i marzenia tych młodych ludzi zweryfikowała wojna. Historie babci i wnuczki łączy wiele, ale przede wszystkim czekanie na ukochanego mężczyznę. Jak się okaże z różnym skutkiem. Przedstawiona historia skłania do refleksji nad historią naszych rodzin. Ja czytając tą książkę czułam się jak mała dziewczynka, której babcia opowiadała o wojennych losach naszej rodziny. Nie było to łatwe, bo wojna to nigdy taki temat nie będzie. Autorka nie skupia się tylko na czasie wojny, w dalszej części pokazuje jak zmienił się świat i ludzie również.

Książka nie jest zwyczajną powieścią obyczajową, zdecydowanie skłania do refleksji. Trudno opisać ją słowami, to wzruszająca opowieść o wojnie, rodzinie, miłości, straconych szansach, zakończona happy endem. Polecam wszystkim na zimowe, jesienne wieczory.

E. Ch.