Dziś
na tapetę wzięłam popularną i lubianą polską pisarkę Katarzynę
Michalak. Jest ona autorką
kilkunastu bestsellerowych powieści („Poczekajka”, „Rok w
Poziomce”, „Sklepik
z
Niespodzianką”, „Mistrz”).
Słowa
autorki na wstępie powieści: „Książka,
którą oddaje do Waszych rąk, nie jest autobiografią, ale...
wszystkie zdarzenia w niej opisane miały miejsce naprawdę,
a kanwą tej historii było życie bliskich mi osób. Nie
zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w „Pisarce”, nie ma to
sensu. Po prostu dajcie się porwać opowieści pełnej miłości
i nienawiści, uczuć pięknych i uczuć podłych, ludzi po prostu
dobrych i ludzi bezwzględnie złych” *
„Pisarka”
to powieść dojrzała pisana przeżyciami, wspomnieniami ukrytymi na
dnie serca. To powieść, która jest swoistym powrotem do
przeszłości, połączonym z rozdrapywaniem niedawno zagojonych
ran. To powieść o tęsknocie za prawdziwą miłością, o nauce
miłości do drugiego człowieka. Na łamach książki poznajemy
historię Weroniki i Wiktora, dzieci, połączonych przemocą, której
doświadczają ze strony rodziców. Jak mocno ta przemoc
i brak zrozumienia ze strony dorosłych, w konsekwencji
samotność, odbije się na dalszych losach tych dwojga ludzi? Czy
można poznać smak miłości nie będąc kochanym?
Czy można ofiarować komuś miłość nie otrzymując jej? Czy
można być szczęśliwym nie otrzymując akceptacji
od najbliższych? Jak się okazuje można, ale wiele trzeba
wycierpieć, by poznać cenę uczucia jakim jest miłość. O tym
pisze Katarzyna Michalak w swojej książce, na kartach której
poznajemy historię Ewy Koteckiej, wziętej pisarki, która przyjmuje
propozycję napisania autobiografii. Bohaterka zagłębia się we
wspomnieniach, które przelewa na papier, nie szczędząc detali,
które powodują, że czytelnik niejednokrotnie poddawany jest próbie
zrozumienia sytuacji w jakiej znajdują się postacie z przeszłości.
Autorka
w swojej powieści nie zapomina o marzeniach, szczególnie tych
dziecięcych. Bo to właśnie one są wielokrotnie
skreślane najpierw przez rodziców, następnie przez nauczycieli i
kolejne persony w naszym życiu. Do porzuconych nadziei, zapomnianych
marzeń, zaprzepaszczonych szans, nie zawsze da się wrócić w życiu
dorosłym. O tym niestety zapominamy…
Książka
godna polecenia, świetnie napisana, wciągająca, wyciskająca łzy,
ale przede wszystkim dająca nadzieję.
M.B.
