"Wywiad z historią"
Oriana Fallaci włoska dziennikarka i publicystka była ikoną wywiadu.Niewiele było ludzi, którzy odmówili udzielenia jej wywiadu.Przeprowadziła wywiady z takimi znanymi osobistościami jak Henry Kissinger, Indira Gandhi, Ali Bhutto, Yassir Arafat, Golda Meir, George Habash, Lech Wałęsa. Była bezkompromisowa prowokacyjna. Podczas wywiadu z Chomeinim zdjęła czador. Prezydenta Wietnamu Południowego zapytała, jak bardzo jest skorumpowany.Początek rozmowy z Hajle Sellasje, cesarzem Etiopii - kraju nędznego jak kaftan żebraka i wycieńczonego głodem: ·”Jest jedno pytanie, Wasza Wysokość, które mnie niepokoi, odkąd zobaczyłam tych biedaków biegnących za Waszą Wysokością i depczących się z powodu dolara wartego 240 lirów. Co odczuwa Wasza Wysokość, rozdając jałmużnę swojemu narodowi?".
"Biedni i bogaci zawsze byli i zawsze będą".
"Co sądzi Wasza Wysokość o nowym pokoleniu, które jest niezadowolone?".
"Młodzież nie wie, czego chce. Ale nie cała młodzież jest zła i tylko najbardziej winni muszą być
bezlitośnie ukarani".
"Ukarać ich można karą śmierci, Wasza Wysokość?".
"Kara śmierci jest właściwa i konieczna".
Wywiad zakończył się krzykiem cesarza: "Kim jest ta kobieta?! Skąd się wzięła? Czego ode mnie
chce?". Król Królów i Lew Judei kazał wyrzucić Fallaci, a potem jego służby zdementowały
wszystko, co powiedział. [Paweł Smoleński, Fallaci: majstersztyk czy humbug? Wysokie Obcasy Dostęp on line
:http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,98083,16650633,Wywiady_Oriany_Fallaci__majstersztyk_czy_humbug_.html
„Dorastała podczas wojny, jej ojciec był zaangażowany w ruch oporu, chodziła z nim do lasu na
spotkania z partyzantami. To wszystko sprawiło, że już jako nastolatka interesowała się polityką.”
[www.styl.p]
I temu tez poświęcona jest książka „Wywiad z historią.” Fallaci próbuje w tej książce rozliczyć się z
ludźmi władzy, jednak nie wydaje się jakby próbowała ich zrozumieć. Nigdy tez nie udawała bezstronniczości . Czytelnik odnosi wrażenie jakby osoba, z którą przeprowadza wywiad sama
miała potwierdzić tezę, z która Oriana przychodzi już na wywiad. I często tak właśnie się działo, o
ile rozmówca nie wyrzucił dziennikarki za drzwi. Posiadała niezwykłą umiejętność, dzięki której
nawet najinteligentniejszy rozmówca potrafił się zdemaskować, jak np. nieopatrzna wypowiedź
Kisingera, że jest intelektualną niańką prezydenta Nixona.
Każdy z dwudziestu ośmiu wywiadów poprzedzony jest, nie zawsze krótkim opisem rozmówcy oraz
okoliczności samego wywiadu. We wstępie tym można łatwo odczytać nastawienie dziennikarki do
bohatera.
„W napisanym przez nią wprowadzeniu do książki czytamy: „Niezależnie od tego, czy należy ona do
despotycznego władcy czy wybranego prezydenta, generała mordercy czy ukochanego przywódcy,
ja sama postrzegam władzę jako zjawisko nieludzkie i ohydne”. I dalej: „Najbardziej jednak
tragicznym aspektem kondycji ludzkiej wydaje mi się właśnie potrzeba władzy, która rządzi, czyli
potrzeba władzy”. Fallaci zawsze trwała po stronie rewolucjonistów.” [H. Rydlewska Kobieta jak rakieta.
Fallaci oskarża ludzi władzy. W: http://natemat.pl/1887,kobieta-jak-rakieta-fallaci-oskarza-ludzi-wladzy]
Opracowała: M.Z
