„Pisarka” Katarzyna Michalak

Dziś na tapetę wzięłam popularną i lubianą polską pisarkę Katarzynę Michalak. Jest ona autorką kilkunastu bestsellerowych powieści („Poczekajka”, „Rok w Poziomce”, „Sklepik

z Niespodzianką”, „Mistrz”).

Słowa autorki na wstępie powieści: „Książka, którą oddaje do Waszych rąk, nie jest autobiografią, ale... wszystkie zdarzenia w niej opisane miały miejsce naprawdę, a kanwą tej historii było życie bliskich mi osób. Nie zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w „Pisarce”, nie ma to sensu. Po prostu dajcie się porwać opowieści pełnej miłości i nienawiści, uczuć pięknych i uczuć podłych, ludzi po prostu dobrych i ludzi bezwzględnie złych” *

„Pisarka” to powieść dojrzała pisana przeżyciami, wspomnieniami ukrytymi na dnie serca. To powieść, która jest swoistym powrotem do przeszłości, połączonym z rozdrapywaniem niedawno zagojonych ran. To powieść o tęsknocie za prawdziwą miłością, o nauce miłości do drugiego człowieka. Na łamach książki poznajemy historię Weroniki i Wiktora, dzieci, połączonych przemocą, której doświadczają ze strony rodziców. Jak mocno ta przemoc i brak zrozumienia ze strony dorosłych, w konsekwencji samotność, odbije się na dalszych losach tych dwojga ludzi? Czy można poznać smak miłości nie będąc kochanym? Czy można ofiarować komuś miłość nie otrzymując jej? Czy można być szczęśliwym nie otrzymując akceptacji od najbliższych? Jak się okazuje można, ale wiele trzeba wycierpieć, by poznać cenę uczucia jakim jest miłość. O tym pisze Katarzyna Michalak w swojej książce, na kartach której poznajemy historię Ewy Koteckiej, wziętej pisarki, która przyjmuje propozycję napisania autobiografii. Bohaterka zagłębia się we wspomnieniach, które przelewa na papier, nie szczędząc detali, które powodują, że czytelnik niejednokrotnie poddawany jest próbie zrozumienia sytuacji w jakiej znajdują się postacie z przeszłości.

Autorka w swojej powieści nie zapomina o marzeniach, szczególnie tych dziecięcych. Bo to właśnie one są wielokrotnie skreślane najpierw przez rodziców, następnie przez nauczycieli i kolejne persony w naszym życiu. Do porzuconych nadziei, zapomnianych marzeń, zaprzepaszczonych szans, nie zawsze da się wrócić w życiu dorosłym. O tym niestety zapominamy…

Książka godna polecenia, świetnie napisana, wciągająca, wyciskająca łzy, ale przede wszystkim dająca nadzieję.

 M.B.