Jest to powieść autobiograficzna, która opowiada o historii rodzinnej.
W książce obserwujemy również wyjątkową miłość między mamą, a dzieckiem.
W powieści możemy dostrzec jak ogromne jest poświęcenie rodziców dziecka z niepełnosprawnością.
Książka skierowana jest nie tylko do rodziców, których dzieci są autystyczne. Powinni przeczytać ją także inni, zwłaszcza osoby, które nie mieli nigdy do czynienia z dziećmi o specjalnych potrzebach. Lektura uczy pokory, pozwala docenić to co mamy, uczy nawet w najtrudniejszych momentach odnaleźć pozytywy. Zdecydowanie jest to książka, która jest godna polecenia. Polecam moim czytelniczką i każda, która przeczytała przyznaje mi rację – warto przeczytać!
Powieść jest bardzo wzruszająca, niezwykle życiowa, niosąca optymistyczne zakończenie.
Czytając książkę można dosłownie „wtopić” się w życie bohaterów. Sposób pisania autorki jest na tyle autentyczny, prosty, wciągający, że książki nie da się odłożyć na później. Dzięki książce dowiadujemy się jak żyje się na co dzień z dzieckiem autystycznym, o tym, że chorobę da się oswoić, o próbach zrozumienia i sposobach radzenia sobie w życiu codziennym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz